Sunday 22 February 2009

Γιατί;

Με βλέπεις σε βλέπω και ούτ' ένα γεια

Παγώνει το βλέμμα πονάει η καρδιά

Τα μάτια ψυχρά και θέρμη καμιά

Τα έσβησες όλα και έπνιξες πια

την τόση αγάπη που είχες για μένα

και φαίνεται αλήθεια σαν κακόγουστο ψέμα

κι αρνιέμαι να πιστέψω πως όλα εκείνα

που ζήσαμε κάποτε πεθάνανε πια...

Το αίμα καυτό συνέχεια να στάζει,

το δάκρυ ποτάμι αργά να κυλά,

ποτίζει το μίσος, θεριεύει το τείχος,

δε μένει, το νιώθω, ελπίδα καμιά...

2 comments:

  1. Θα μπορούσε ο τίτλος να ήταν

    '' Η απόσταση''

    Ζωγραφίζεις με πολύ ωραίο τρόπο, την απόσταση που υπαρχει μεταξύ των ανθρώπων. Τα γιατί συνήθως απαντώνται, αλλα αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

    Καληνύχτα

    ReplyDelete
  2. Αγαπητή Ψιχάλα,

    Να σου πω την αλήθεια, πάντα δυσκολεύομαι με τους τίτλους... ωραία η εισήγησή σου. Σημαίνει ότι όντως με ένιωσες για λίγο :)

    Καλή μέρα να έχεις!

    ReplyDelete