Είναι χαμένη σ’ όλα αυτά,
σε δρόμους ανίερους,
σε μονοπάτια δύσβατα,
που οδηγούν στο πουθενά.
Είναι κρυμμένη γύρω εκεί,
μπλεγμένη εδώ που ’ν’ το παρών
σκεφτόμενη το παρελθόν
φοβούμενη το μέλλον.
Είναι πια μόνη, ζωντανή νεκρή
κι ας ξανανιώνει η άνοιξη,
κι ας ανασταίνει η φύση,
για κείνη μοιάζει μαύρη η γιορτή.
Πια η καρδιά της έμεινε μισή,
μισή, σκληρή, χαρακωμένη,
ψάχνοντας τα πως και τα γιατί
που η ίδια πια δεν ξέρει.
Δεν βρίσκω διέξοδο.
Δεν βρίσκω τρόπο.
Πραγματικά, λυπάμαι...
Saturday 30 May 2009
Saturday 16 May 2009
Συνειδητοποίηση
Πίστευα πως θα τα κατάφερνα.
Ένιωθα δυνατή όταν το 'λεγα.
Επιβεβαίωνα στον εαυτό μου τον ευσεβή μου πόθο,
ξέροντας, νιώθοντας, προβλέποντας
πως δεν ήταν δυνατό να τα καταφέρω...
Ίσως να 'ταν η μοναδική μου ελπίδα,
ίσως να 'ταν το μοναδικό μου αποκούμπι,
απ' το οποίο αγωνιζόμουνα να κρατηθώ…
Πλέον πιστεύω στις αδυναμίες μου
που αρνιόμουνα ως τώρα να παραδεχτώ…
Tuesday 12 May 2009
Ιππότης του Λουλλουδιού
Φουκαρά κι εσύ ιππότη του λουλουδιού
που όλα θες να τ’ αλλάξεις...
Να κάνεις όπως λες τον κόσμο ομορφότερο
να κάνεις τον άνθρωπο σοφότερο...
Άραγε, πως θα τα καταφέρεις;
Για ρίξε γύρω σου μια γρήγορη ματιά,
το τι υπάρχει γύρω μας και πες μου
αν τελικά θ’ αφουγκραστούν
το μήνυμα που στέλνεις...
Φουκαρά ιππότη του λουλουδιού…
Γείρε κοιμήσου κι άσε το...
Παράτα τα πλέον, πια δεν ωφελεί,
κλείσε τα μάτια σου κι αποκοιμήσου,
δεν το αξίζει πια να πληγωθείς...
που όλα θες να τ’ αλλάξεις...
Να κάνεις όπως λες τον κόσμο ομορφότερο
να κάνεις τον άνθρωπο σοφότερο...
Άραγε, πως θα τα καταφέρεις;
Για ρίξε γύρω σου μια γρήγορη ματιά,
το τι υπάρχει γύρω μας και πες μου
αν τελικά θ’ αφουγκραστούν
το μήνυμα που στέλνεις...
Φουκαρά ιππότη του λουλουδιού…
Γείρε κοιμήσου κι άσε το...
Παράτα τα πλέον, πια δεν ωφελεί,
κλείσε τα μάτια σου κι αποκοιμήσου,
δεν το αξίζει πια να πληγωθείς...
Subscribe to:
Posts (Atom)